Marres (Maastricht) en Odapark (Venray) plaatsten in februari van dit jaar een open call voor de derde Limburg Biënnale. Van 19 februari t/m 10 maart 2024 konden geïnteresseerden zich met een maximum van drie bestaande kunstwerken anoniem inschrijven. 1.400 makers reageerden; samen stuurden zij meer dan 3.000 werken in. 

Ik maakte deel uit van het jury- en curatorenteam van 18 kunstenaars. We beoordeelden de inzendingen, zonder te weten wie de ingezonden kunstwerken maakten. Vervolgens richtten we met onze persoonlijke selectie een ruimte in, ik deed dat in het Odapark in Venray, en toon daar ook een eigen werk. 

Er was een werk bij de inzendingen dat me in het bijzonder raakte. Het was een videowerk van de Oekraïense kunstenaar Nikolay Karabinovych. De andere werken (die allen zeer de moeite aard zijn) in mijn ruimte zijn rondom dit werk gekozen.

De moeder van de kunstenaar, een musicus, organiste, staat centraal: Op het beeldscherm is een landschap te zien waarin alles verdwenen lijkt te zijn, behalve het geluid van de wind. De vrouw gaat op in wat overblijft, namelijk haar verbeelding. Daar kunnen de voorwerpen, plaatsen en herinneringen opnieuw worden opgeroepen. Haar hoofd en haar lichaam hebben een geheugen. Dit geheugen brengt haar terug naar waar ze vandaan kwam. De vingers bewegen als vanzelf langs de denkbeeldige toetsen van het denkbeeldige orgel dat een denkbeeldig stuk speelt (Francis Poulenc’s concerto for organs, timpani and strings). Te zien tot en met 25 augustus 2024